กาแฟโบราณ

ตำนานของเมืองลำพูน

ถ้าพูดถึงร้านกาแฟ แน่นอนว่าร้านกาแฟเป็นสถานที่รวมตัวกันของผู้คนที่

จะแลกเปลี่ยนความคิดเห็นยามเช้า หรือที่เรียกกันว่า สภากาแฟ แต่สภากาแฟของเมืองลำพูนนี้ ไม่มีร้านใหญ่โตมากมาย แต่ว่าเป็นเพียงรถเข็นข้างถนน แต่ก็มีผู้คนมากมายให้ความสนใจ

หากเรามองในมุมของ "เจ้าของร้าน" บ้าง เร่ิมจากเปิดร้าน ขายกาแฟไปเรื่อยๆ ลูกค้าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นกลุ่มคนเล็กๆ ยามเช้าที่เพิ่งร้านกาแฟเป็นที่พักพึง และพูดคุยกันในท้องถิ่น หากเจ้าของร้านที่ว่าแก่มากแล้ว แต่ก็ยังคงที่จะทำงานที่ไม่เพียงมีแต่รายได้ แต่หากเป็นประโยชน์แก่คนอีกมากมาย เจ้าของนี้คงจะไม่ท้ิงร้านกาแฟให้เป็นตำนานไปง่ายๆ และคงยากที่จะหาคนมาสืบทอดร้านไปได้

วัดมหาวัน

ประวัติศาสตร์แห่งพระรอดลำพูน

วัดมหาวันสร้างขึ้นราว พ.ศ. 1200 ในสมัยของพระนางจามเทวี สิ่งที่น่าชมคือพระพุทธรูปนาคปรกที่เชื่อกันว่า คือ พระพุทธสิกขิ หรือพระศิลาดำ ซึ่งพระนางจามเทวีอัญเชิญมาจากกรุงละโว้ ปัจจุบันชาวเมืองเรียกพระพุทธรูปองค์นี้ว่าพระรอดหลวง หรือพระรอดลำพูน ซึ่งมีความสำคัญและเป็นแบบพิมพ์ในการจำลองทำพระเครื่องที่ลือชื่อกรุหนึ่ง คือ พระรอดมหาวัน

      This temple is believed to have been built around 657 A.D. in the reign of Phranang Chammathewi. The object of interest is an image go the Buddha seated under the Nega's hood believed to be Phra Phuttha Sikkhi or Phra Sila Dam (the Black Stone Image) taken from Lawo by Phranang Chammathewi. The image is currently known among the villagers as "Phra Rot Luang" or Phra Rot Lamphun, which became a prototype for a famous repository of votive tablets known as "Phra Rot Mahawan".

ข้อมูลอ้างอิงจากป้ายที่วัดมหาวัน

​​​       Wat Mahawan Wanaram, Amphoe Muang, was an old temple that was built since Prinvess Chamathewi ruled Haripunchai around B.E. 1200 (1657 AD). At the time, she brought a Buddha image under a Naga hood or the black stone Buddha from law (present day Lapburi) to be enshrined in this temple. The people called it Phra Rod Luang or Phra Rod Lamphun. Later, the image was used as a model for creating votive tablets which became very will-known called 'Lhra Rod Mahawan'.

      The temple prospered throughout many reigns. It was deserted for some time during war. it was restored again when Prince Sapasit, son of Phraya Rodrad or ordinated as a novice at this temple in B.E. 1420 (1077 AD). A big Buddha image in the tipple was also cast at the time. An outstanding feature of this tipple is a large chedi which was built to cover the old one. The ubosot and Viharn have also been repaired.

อ้างอิงจากป้าย ข้างๆ ป้ายที่กล่าวถึงด้านบน